Mačji kalicivirus ili feline calicivirus (FCV)

Ispis

Odgovara:
Dragan Vešović, dr. vet. med.,
Pet centar, Heinzelova 60, Zagreb

P: Molim vas da mi napišete ponešto o calci virusu mačke.
Kristina

O: Mačji kalicivirus ili feline calicivirus (FCV) je RNA virus koji pripada porodici Caliciviridae. On je jedan od važnijih i ujedno jedan od najčešćih virusnih uzročnika respiratornih infekcija u mačaka. Naime, ovaj uzročnik je utvrđen u više od 50% mačaka s respiratornim infekcijama.

Ovaj uzročnik uzrokuje bolest pod nazivom mačja kalicivirusna infekcija.

To je najčešća virusna zarazna bolest gornjih dišnih puteva u mačaka koju prate simptomi od strane dišnog sustava te ponekad artritis. Naime, simptomi su slični srednje jakoj gripi te rijetko izazivaju ozbiljnije probleme i komplikacije. Najčešći problemi ili komplikacije se pojavljuju kod mladih mačića ili starijih ljubimaca. Dakle, kod onih kod kojih još imunološki sustav nije pravilno i u potpunosti razvijen ili kod kojih je narušen različitom etiologijom.

Uzročnik se replicira u usnoj šupljini i respiratornom tkivu te se izlučuje preko sline, iscjetka iz očiju i nosa, stolicom, mokraćom. Naime, putem prije navedenih izlučevina se uzročnik najčešće i širi u okolinu (kontaminirane posude za hranu, kontaminiran smještaj,...), odnosno, direktnim kontaktom kontaminira prijemljivu jedinku. Također, poznati su i slučajevi kliconoštva gdje ljubimac ne pokazuje znakove bolesti ali uzročnike izlučuje te tako predstavlja potencijalni izvor bolesti. Ovaj oblik širenja bolesti je najčešće i najopasniji oblik pogotovo u azilima ili skloništima s većim brojem ljubimaca.

Uzročnik je poprilično otporan na nepovoljne vanjske uvjete kao i dezinficijense. Tako, u okolini može preživjeti i više od tjedan dana.

Klinička slika bolesti se najčešće pojavljuje u intervalu od 3-5 dana od trenutka ulaska uzročnika u organizam prijemljive jedinke (inkubacija).

Bolest karakterizira iscjedak iz nosa, suzenje, inapetenca (gubitak apetita), povišena tjelesna temperatura, pojavljivanje ulkusa i otvorenih rana u usnoj šupljini. Kod oboljelih jedinki se mogu pojaviti i znakovi od strane lokomotornog sustava - otežano kretanje i šepanje kao posljedica bolova u zglobovima i mišićima.

Bolest se dijagnosticira specifičnim testovima, kao to su imunofluorescencija, uzimanjem uzoraka kulture oro-faringealnog tkiva, serumsko testiranje,...

Za ovu bolest nema neke specifične terapije. Naime, koriste se antibiotici kako bi spriječili pojavu ili razvoj sekundarnih bakterijskih infekcija. Također, moguće je koristiti i imunomodulatore te kortikosteroide (ovisno o postavljenoj dijagnozi) te rehidraciju dehidriranih jedinki.

Velika važnost se pridodaje profilaksi. U svrhu profilakse se primjenjuje vakcinacija mačića u dobi od 8-9 tjedana te njihova revakcinacija u dobi od 12 tjedana. Vakcine su polivalentne te pružaju zaštitu i za rinotraheitis i panleukopeniju mačaka.